previous next
in-sūmo , mpsi, mptum, 3, v. a.,
I.to take for any thing; hence to apply to, expend upon.
I. Lit.
(β). With dat.: “paucos dies reficiendae classi,Tac. A. 2, 53.—
(γ). With abl.: “non est melius quo insumere possis,Hor. S. 2, 2, 102.—
II. Trop.
A. To apply, employ, bestow: “operam frustra,Liv. 10, 18: “operam libellis accusatorum,Tac. A. 3, 44: “vitam versibus,id. Or. 9.—
(β). With in and abl.: “nec in evolvenda antiquitate satis operae insumitur,Tac. Or. 29. —
B. To take to one's self, to take, assume: “interficiendi domini animum,Tac. A. 14, 44: “medium latus,Stat. Th. 2, 39: “dignas insumite mentes Coeptibus,id. ib. 12, 643.—
C. To use up, exhaust, weaken: “corpus,Cael. Aur. Tard. 2, 2, 60: “corporis virtutem,id. Acut. 2, 37, 213.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (9 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (9):
    • Cicero, Letters to Atticus, 5.17.2
    • Horace, Satires, 2.2.102
    • Tacitus, Annales, 14.44
    • Tacitus, Annales, 2.53
    • Tacitus, Annales, 3.44
    • Livy, The History of Rome, Book 10, 18
    • Gellius, Noctes Atticae, 2.24.11
    • Statius, Thebias, 2
    • Cicero, De Inventione, 2.38
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: