I.he who is near to aid or assist, a servant, an attendant, assistant; lit. and trop. (class.)—Absol.: “Jovi se consiliarium atque administrum datum,” Cic. Leg. 3, 19, 43: “cum neque bellum gerere sine administris posset,” Sall. J. 74.— With gen.: “puer victūs cotidiani administer,” Cic. Rosc. Am. 28, 77: “administri et satellites Sexti Naevii,” id. Quint. 25, 80: “satelles atque administer audaciae,” id. Cat. 1, 3, 4: “administer ipsius cupiditatum,” Cic. Verr. 2, 2, 54: “rerum transactor et administer,” id. ib. 2, 69: “socius et administer omnium consiliorum,” Sall. J. 29, 2.—With ad: “administris ad ea sacrificia Druidibus utuntur,” Caes. B. G. 6, 16.
ad-mĭnister , tri, m.,