« »
 
[]« Succus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 646a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUCCUS
SUCCUS, Mons, collis. Terrarium Apchonii in Arvernia :
Juxta Succum de las Chabroles.
Ibidem :
Juxta Sucum vocatum le Suc Roaze.
Charta domin. Luriaci in Foresio ann. 1417 :
Quandam terram sitam in Succo, id est super montem et in altitudine montis.
Exstat etiam hodie domus in parochia S. Stephani in pago Dombensi, quæ le Suc dicitur, quod sit in proclivio montis. Suque, Sommet de la tête, vertex, apud Borellum.