previous next
jŏcor , ātus, 1,
I.v. dep. n. and a. [jocus], to jest, joke (class.): “tu hanc jocari credis? faciet, nisi caveo,Ter. Heaut. 4, 4, 7: “duplex jocandi genus,Cic. Off. 1, 29, 104; cf.: “voluit Fortuna jocari,Juv. 3, 40.—
II. In partic., to say in jest: “haec jocatus sum,Cic. Fam. 9, 14, 4: “in aliquid permulta,Hor. S. 1, 5, 62: “multum de aliqua re,Sen. Suas. 1, 6; Cat. 2, 6: “obscaena,Ov. Tr. 2, 497; Quint. 5, 13, 46.—Act. collat. form jŏco , āre: “quasi jocabo,Plaut. Cas. 4, 4, 20 (al. jocabor).
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Cicero, Letters to his Friends, 9.14.4
    • Horace, Satires, 1.5.62
    • Plautus, Casina, 4.4
    • Cicero, De Officiis, 1.29
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 5, 13.46
    • Seneca the Elder, Suasoriae, 1.6
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: