vinculo
Jump to navigation
Jump to search
Catalan[edit]
Verb[edit]
vinculo
Latin[edit]
Etymology[edit]
From vinculum, from vinciō (“bind, fetter, tie”).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /ˈu̯in.ku.loː/, [ˈu̯ɪŋkʊɫ̪oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈvin.ku.lo/, [ˈviŋkulo]
Verb[edit]
vinculō (present infinitive vinculāre, perfect active vinculāvī, supine vinculātum); first conjugation
- (transitive) to fetter, bind, chain
Conjugation[edit]
Synonyms[edit]
- (fetter): vinciō
Derived terms[edit]
Related terms[edit]
Descendants[edit]
- Catalan: vincular
- Italian: avvinghiare, vincolare
- Portuguese: vincular
- Sicilian: vinculari
- Spanish: vincular
References[edit]
- “vinculo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vinculo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be bound by the closest ties of friendship: artissimo amicitiae vinculo or summa familiaritate cum aliquo coniunctum esse
- (ambiguous) to burst one's chains: vincula rumpere
- (ambiguous) to put some one in irons, chains: in vincula (custodiam) dare aliquem
- (ambiguous) to put some one in irons, chains: in vincula, in catenas conicere aliquem
- to be bound by the closest ties of friendship: artissimo amicitiae vinculo or summa familiaritate cum aliquo coniunctum esse
Portuguese[edit]
Verb[edit]
vinculo
Spanish[edit]
Verb[edit]
vinculo
Categories:
- Catalan non-lemma forms
- Catalan verb forms
- Latin 3-syllable words
- Latin terms with IPA pronunciation
- Latin lemmas
- Latin verbs
- Latin transitive verbs
- Latin first conjugation verbs
- Latin first conjugation verbs with perfect in -av-
- Latin words in Meissner and Auden's phrasebook
- Portuguese non-lemma forms
- Portuguese verb forms
- Spanish non-lemma forms
- Spanish verb forms