relucens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of relūceō

Participle[edit]

relūcēns (genitive relūcentis); third-declension one-termination participle

  1. shining, gleaming

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative relūcēns relūcentēs relūcentia
Genitive relūcentis relūcentium
Dative relūcentī relūcentibus
Accusative relūcentem relūcēns relūcentēs
relūcentīs
relūcentia
Ablative relūcente
relūcentī1
relūcentibus
Vocative relūcēns relūcentēs relūcentia

1When used purely as an adjective.