paenitentialis

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From paenitentia (repentance, penitence) +‎ -ālis, from paenitēns (repenting), present active participle of paeniteō (regret, repent).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

paenitentiālis (neuter paenitentiāle); third-declension two-termination adjective

  1. Of or pertaining to penitence, penitential.

Declension[edit]

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative paenitentiālis paenitentiāle paenitentiālēs paenitentiālia
Genitive paenitentiālis paenitentiālium
Dative paenitentiālī paenitentiālibus
Accusative paenitentiālem paenitentiāle paenitentiālēs
paenitentiālīs
paenitentiālia
Ablative paenitentiālī paenitentiālibus
Vocative paenitentiālis paenitentiāle paenitentiālēs paenitentiālia

Related terms[edit]

Descendants[edit]

Noun[edit]

paenitentiālis m (genitive paenitentiālis); third declension

  1. (religion) a priest appointed to hear the confessions of penitents, a confessor (short for paenitentiālis presbyter)

Declension[edit]

Third-declension noun (i-stem).

Case Singular Plural
Nominative paenitentiālis paenitentiālēs
Genitive paenitentiālis paenitentiālium
Dative paenitentiālī paenitentiālibus
Accusative paenitentiālem paenitentiālēs
paenitentiālīs
Ablative paenitentiāle paenitentiālibus
Vocative paenitentiālis paenitentiālēs

References[edit]