duodecimus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Latin numbers (edit)
 ←  11 XII
12
13  → [a], [b]
    Cardinal: duodecim
    Ordinal: duodecimus
    Adverbial: duodeciēs, duodeciēns
    Multiplier: duodecuplus, duodecuplex, duodecimplus, duodecimplex, duodecemplus, duodecemplex
    Distributive: duodēnus
    Fractional: ū̆ncia

Etymology[edit]

From duodecim (twelve).

Pronunciation[edit]

Numeral[edit]

duodecimus (feminine duodecima, neuter duodecimum); first/second-declension numeral

  1. twelfth

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative duodecimus duodecima duodecimum duodecimī duodecimae duodecima
Genitive duodecimī duodecimae duodecimī duodecimōrum duodecimārum duodecimōrum
Dative duodecimō duodecimō duodecimīs
Accusative duodecimum duodecimam duodecimum duodecimōs duodecimās duodecima
Ablative duodecimō duodecimā duodecimō duodecimīs
Vocative duodecime duodecima duodecimum duodecimī duodecimae duodecima

Descendants[edit]

  • English: duodecimate

References[edit]

  • duodecimus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • duodecimus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • duodecimus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.