Disciplinary |
Economics |
|
|
Project Name |
กลยุทธการส่งออกทุเรียน |
|
|
Researcher Name |
พิบูลย์ เจียมธนุกูลกิจ |
|
|
Organization/source |
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร |
|
|
Abstract |
1. ข้อเท็จจริง ทุเรียนเป็นผลไม้เศรษฐกิจที่สำคัญของประเทศไทยที่มีมูลค่าการผลิตในแต่ละ ปีเกินกว่าหมื่นล้านบาทโดยมีการปลูกกันมากใน 14 จังหวัดของประเทศไทย สำหรับจังหวัดที่ มีการเพาะปลูกทุเรียนมากที่สุดได้แก่ จันทบุรี รองลงมา ระยอง ชุมพร ตราด เป็นต้น นอกจากทุเรียนจะมีความสำคัญในด้านการผลิตแล้วทุเรียนยังเป็นสินค้าส่งออกของไทยที่นำ เข้ารายได้เป็นเงินตราต่างประเทศในแต่ละปีเกินกว่าระดับพันล้านบาท และแนวโน้มการส่ง ออกทุเรียนนับวันจะมีบทบาทที่สำคัญมากยิ่งขึ้น สำหรับชนิดพันธุ์ทุเรียนที่นิยมปลูกมาก ได้แก่ หมอนทอง ชะนี ก้านยาว รวง และกระดุม เป็นต้น จากสภาพข้องเท็จจริงที่ได้กล่าว มาข้างต้นจะสามารถสรุปสาระสำคัญในด้านการผลิตและการตลาดได้ดังนี้ 1.1 ด้านการผลิต จะพบว่าปัจจุบันในปี 2539 มีพื้นที่เพาะปลูกทุเรียน 772,957 ไร่ และในพื้นที่ จำนวนดังกล่าวจะเป็นพื้เนที่เพาะปลูกที่ยังไม่ให้ผลผลิต จำนวน 263,010 ไร่ ดังนั้นผลผลิต ทุเรียนในอนาคตจึงมีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้นจึงจำเป็นต้องหาตลาดส่งออก เพื่อรองรับผลผลิต ทุเรียนที่เพิ่มมาจากพื้นที่เพาะปลูกที่ยังไม่ให้ผลผลิตในจำนวนดังกล่าว นอกจากนั้นแล้ว พื้นที่เพาะปลูกทุเรียนของไทยในอนาคตยังมีแนวโน้มของการขยายพื้นที่เพาะปลูกเพิ่มสูงขึ้นด้วยเนื่องจากประเทศไทยมีสภาพภูมิประเทศที่มีความเหมาะสมต่อการเพาะปลูกทุเรียน จึง ทำให้ทุเรียนของไทยมีคุณภาพที่ดีที่สุดในโลก และมีชื่อเสียงในด้านการผลิต และเป็นแหล่ง ส่งออกทุเรียนคุณภาพของโลก ดังนั้นแนวโน้มที่เกษตรกรจะขยายพื้นที่เพาะปลูกเพิ่มมาก ขึ้น จึงมีความเป็นไปได้สูง และคาดหมายได้ว่าในอีก 10 ปีข้างหน้าพื้นเพาะปลูกทุเรียนอาจจะ ขยายตัวสูงถึง 9 แสนไร่ เนื่องจากพื้นที่เหมาะสมในการปลูกทุเรียนจำนวนดังกล่าว ประกอบ กับสภาพภูมิประเทศเอื้ออำนวย และรายได้ดีกว่าการทำการเกษตรอื่นๆ ที่มักจะประสบปัญหา ราคาผลผลิตตกต่ำ 1.2 ด้านการตลาด จะพบว่าผลผลิตทุเรียนของไทยในปี 2539 ผลิตได้ 907,988 ต้น แต่ส่งออกได้ใน ปริมาณเพียง 71,335 ตัน หรือคิดเป็นสัดส่วนการส่งออกเพียงร้อยละ 8 ของปริมาณผลผลิตที่ ผลิตได้ ในขณะเดียวกันมูลค่าการส่งออกทุเรียนในปี 2539 คิดเป็นมูลค่า 1,202,282 และ 0.77 ล้านบาท ตามลำดับ ตลาดส่งออกที่สำคัญ ได้แก่ ไต้หวัน ฮ่องกง มาเลเซีย สิงคโปร์แคนาดา เป็นต้น นอกจากตลาดส่งออกทุเรียนจะมีความแตกต่างในด้านผลิตภัณฑ์แล้ว ความหลากหลาย ของชนิดพันธุ์ทุเรียนจะมีส่วนกำหนดรูปแบบการบริโภค ซึ่งทำให้เกิดความยุ่งยากในการ พิจารณาความเหมาะสมที่พร้อมในการบริโภคทุเรียนที่มีความแตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม โอกาสขยายตลาดส่งออกทุเรียนของไทยมีคววมเป็นไปได้ค่อนข้างสูง 2. ปัญหาและอุปสรรค ทุเรียนเป็นสินค้าส่งออกที่สำคัญของประเทศไทยและเป็นสินค้าส่งออกเป็น แหล่งนำเข้ารายได้ที่เป็นเงินตราต่างประเทศและแนวโน้มการส่งออกในอนาคตคาดว่าจะสามารถขยายการส่งออกได้เพิ่มสูงขึ้นเนื่องจากตลาดต่างประเทศที่บริโภคทุเรียนของไทยแล้วเกิดคความพึงพอใจในรสชาติ และมีความต้องการนำเข้าทุเรียนจากไทยเพิ่มสูงขึ้น อย่างไรก็ตาม การส่งออกเทุเรียนยังมีความหลากหลายในกระบวนการแปรรูปหลังการเก็บเกี่ยว ซึ่งกระบวน แปรรูปดังกล่าวสามารถนำเข้ามาสู่กระบวนการเพิ่มมูลค่าได้อย่างมากมายตามรสนิยมของผู้ บริโภคในต่างประเทศที่มีควาวมแตกต่างกันอย่างหลากหลายและการส่งออกทุเรียนของไทยยังเผชิญกับปัญหาและอุปสรรคในด้านการผลิตและการตลาดที่สำคัญ ได้แก่ 2.1 ปัญหาด้านการผลิต 1) การส่งเสริมเกษตรกรในด้านการผลิตยังมีอยู่ในวงจำกัดรวมทั้งเทคโนโลยีหลัง การเก็บเกี่ยว (Post Harvest Technology) ที่มีส่วนช่วยเพิ่มคุณภาพผลผลิต ควรมีการเผยแพร่แนะนำให้มีการปฏิบัติให้กว้างขวางตลอดจนกระบวนการแปรรูปผลผลิตและการบรรจุหีบห่อ (Packaging) ที่สอดคล้องกับรสนิยมของตลาดแต่ละแห่งยังขาดการศึกษาวิจัย 2) ขาดเครื่องมือในการตรวจวัดความอ่อน-แก่ของทุเรียน เพื่อให้ระบบการผลิต ความชัดเจนบ่งบอกความเหมาะสมของทุเรียนที่พร้อมบริโภค 3) ขาดองค์กรที่รับผิดชอบในการพัฒนาอุตสาหกรรมทุเรียนในแหล่งผลิต ที่สำคัญ 2.2 ปัญหาด้านการตลาด 3. โอกาสตลาดส่งออก 3.1 จีน 3.2 ฮ่องกง 3.4 ญี่ปุ่น 3.5 ตลาดสหรัฐอเมริกาและสหภาพยุโรป 4. ข้อเสนอแนะ 4.1 ข้อเสนอแนะด้านการผลิต 4.2 ข้อเสนอแนะด้านการตลาด |
Picture |
|
Detail (optional) |
|
|
