fatalizm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

fatalizm (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [faˈtalʲism̥], AS: [fatalʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wiara w przeznaczenie
(1.2) nieuchronność procesów i wydarzeń, zazwyczaj negatywnych
odmiana:
(1.1-2) blm[1],
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikfatalizmfatalizmy
dopełniaczfatalizmufatalizmów
celownikfatalizmowifatalizmom
biernikfatalizmfatalizmy
narzędnikfatalizmemfatalizmami
miejscownikfatalizmie[2]fatalizmach
wołaczfatalizmie[2]fatalizmy
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fatalista mos
przysł. fatalnie
przym. fatalny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. fatalis → przeznaczony, zgubny, nieszczęsny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „fatalizm” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.

fatalizm (język turecki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) fatalizm
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fatalist
przym. fatalist
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=fatalizm&oldid=7705524”