rectum

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

English[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from New Latin rectum, clipping of Latin rectum intestinum (literally the straight intestine), rectum, neuter of rectus (straight). See right.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈɹɛktəm/, /ˈɹɛkˌtʌm/
  • (file)
  • (file)
  • Rhymes: -ɛktəm

Noun[edit]

rectum (plural recta or rectums)

  1. (anatomy) The terminal part of the large intestine through which feces pass after exiting the colon, but before leaving the body through the anus.

Derived terms[edit]

Translations[edit]

See also[edit]

See also[edit]

Further reading[edit]

French[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Latin rectum (intestīnum) (straight intestine).

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

rectum m (plural rectums)

  1. (anatomy) rectum

Further reading[edit]

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

rēctum n (genitive rēctī); second declension

  1. good, uprightness, rectitude, virtue
    Synonyms: bonum, virtūs
    Antonyms: vitium, culpa, malum, iniūria, noxa, crīmen, peccātum, dēlictum, error

Declension[edit]

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative rēctum rēcta
Genitive rēctī rēctōrum
Dative rēctō rēctīs
Accusative rēctum rēcta
Ablative rēctō rēctīs
Vocative rēctum rēcta

Verb[edit]

rēctum

  1. accusative supine of regō

Participle[edit]

rēctum

  1. inflection of rēctus:
    1. nominative/accusative/vocative neuter singular
    2. accusative masculine singular

References[edit]

  • rectum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • rectum in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • rectum in Enrico Olivetti, editor (2003-2024), Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
  • rectum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) in a straight line: recta (regione, via); in directum
    • (ambiguous) you were right in...; you did right to..: recte, bene fecisti quod...
    • (ambiguous) a good conscience: conscientia recta, recte facti (factorum), virtutis, bene actae vitae, rectae voluntatis
    • (ambiguous) to congratulate oneself on one's clear conscience: conscientia recte factorum erigi
    • (ambiguous) quite rightly: et recte (iure, merito)
    • (ambiguous) quite rightly: et recte (iure) quidem
    • (ambiguous) quite rightly: recte, iure id quidem